فانوس های خیس

"فانوس های خیس"

.

.

صد و هفتاد و خُرده ای دلبر

صد و هفتاد و خُرده ای یاور

.

صد و هفتاد و خُرده ای فانوس

خیس ، اما ز ماه روشن تر

.

صد و هفتاد و خُرده ای غواص

مرد و دریادلان بی سنگر

.

شیرمردان کربلای چهار

هر تنی یک سپاه و یک لشکر

.

عاشقانی که اقتدا کردند

دست بسته به عشق دست قمر

.

یوسفان اسیر در زنجیر

همه سیمرغ زیر خاکستر

.

باز برگشته اند تا باشند

آیه ایی بر منی که کورم و کر

.

صد و هفتاد و خُرده ای یعقوب

و قسم بر دل صبور پدر

.

و بمیرم برای تک تک آن

چشم های به راه صد مادر

.

و مرا کشته است یک صحنه

که مرور و مرور شد در سر

.

پسر کوچک یکیشان گفت

صد و هفتاد و چار و بابا ، پر

.

ماهی اما که پر ندارد،نه؟

مادرش هم خبر نشد آخر

.

.

رضوان باقری