آشق...

آشـــق

مــــردم مرا آیینـــه ی دق می شناسنـــــــد

مجنـــون ، همان رضــوان سابق می شناسند

.

.

در راه عشقـــت چه کلاهــــی بر ســــرم رفت 

دیگر مرا با نـــام  " آشـــــــــــق"  می شناسند

رضوان باقری

سایه نشین

من که خشکیده ام و سردم و بی شاخه و برگ

.

.

پدرت خــــوب ! چرا ســــــایه نشینــم شده ای؟

.

.

رضوان باقری

انتظار؟نه...

انتظار؟ نه...

گهگاه ، یاد میکنمت ، بیقرار؟ نه

بی یاد تو خوشم ، تب روی نگار ؟ نه

.

.

شب را به صبح ، صبح به شام و همین بساط

درگیر کار و زندگیم ، انتظار؟ نه

.

.

آن کس که گندم و جوی دنیا نخورده است

میداند از حلاوت طعم انار؟نه

.

.

تو اولین معرف عالم شدی و من

تا آمد اسم تو شده ام مستعار؟نه

.

.

جمعه به جمعه میگذرد ، بیخیال من

اصلا به من چه ماه نشد آشکار ، نه؟

.

.

باید گلایه های خودم را عوض کنم

با کوله ای ز بار معاصی ، هوار؟نه

.

اصلا نبودن تو برایم مهم که نیست

انگار نه انگار ، سرآمد بهار ؟ نه

.

.

عجل فرج ، لغلغه ی این زبان که نه

دیگر شده برای دلم یک شعار ، نه ؟

.

.

آقا اجازه؟گر خودمانی بگویمت

گردیده ام بسان خسی بی بخار؟نه؟

.

.

ای خاک بر این قلمم با سرودنم

مرهم برای آن دلت آمد به بار؟ نه

.

.

این است حال من ، به گمان شیعه ی تو ام

این من برای تو نمی آید به کار؟ نه؟

.

.

صدبار من "نه" به ندای تو گفته ام

اینبار تو گفته ای ام: جز یار؟ نه

.

.

رضوان باقری